Kryzys w 2008 roku

Jest to nie tylko jeden z najgorszych kryzysów gospodarczych w historii, ale drugi największy po Wielkim Kryzysie w 1929 roku. Po ataku terrorystycznym na Bliźniacze Wieże w 2001 roku, obywatele amerykańscy zaczęli doświadczać wielkiego braku bezpieczeństwa finansowego, co spowodowało spadek ich tendencji konsumpcyjnych.

Aby temu przeciwdziałać, rząd obniżył stopy procentowe do stale niskich i złagodzonych wymogów minimalnych, tak aby zdolność do kredytu nie była testowana. Do najatrakcyjniejszych ofert należały kredyty hipoteczne, które szybko stały się jednymi z najbardziej poszukiwanych, zwłaszcza przez osoby, które nie miały możliwości spłaty.

Banki inwestycyjne kupiły te długi i zaczęły sprzedawać je na giełdzie bankom, rządom międzynarodowym i funduszom emerytalnym. Ceny mieszkań rosły w związku z wysokim popytem i wzrostem kredytów, konsumpcja przewyższała podaż, a inflacja zaczęła wpływać na gospodarkę.

Aby spróbować przeciwdziałać inflacji, która spowodowała tę nierównowagę, podwyższono stopy procentowe wszystkich pożyczek, a w 2008 roku bomba wybuchła. Ludzie zauważyli to, kiedy ich długi zaczęły się prawie podwajać, a to uniemożliwiło im spłacenie długu.

Wszyscy ci, którzy zainwestowali w te kredyty hipoteczne na całym świecie, stracili wszystkie swoje pieniądze. Zbankrutowały całe banki a gospodarka międzynarodowa znalazła się w recesji, co czyni ten kryzys sytuacją nadzwyczajną dla całego świata.

Globalna sytuacja stworzona przez koronaawirus doprowadziła nas na skraj tego, co wydaje się być kolejnym z najgorszych kryzysów gospodarczych w historii. Ale nie należy panikować, czas zacząć ograniczać wydatki i przygotować się do stawienia czoła temu wyzwaniu.